XII BIEG ŚW. HUBERTA, CZYLI Z WIELKIEJ CHMURY…PIĘKNE SŁOŃCE

Strach ma duże oczy, a lęk niejednokrotnie paraliżuje i odbiera nadzieję. Pod koniec ubiegłego tygodnia aura wystraszyła zarówno organizatorów jak zawodników XII Biegu św. Huberta. Potężne wiatry i fatalne prognozy nie napawały optymizmem. Wszystko to do momentu, w którym św. Hubert wziął sprawy w swoje ręce. I nagle, tuż przed biegiem, jakby za dotknięciem czarodziejskiej różdżki wiatr się uspokoił, deszcz przestał padać a ciemne chmury rozwiały się ustępując miejsca słonku, które rozświetliło twarze zarówno biegaczy jak i organizatorów.

A potem już tylko pozostało pobiec lub pójść o kijach urokliwymi ścieżkami Borów Tucholskich, tuż obok leniwie poruszającej się Brdy. Przez dwa rezerwaty przyrody, tereny dwóch Nadleśnictw; Woziwoda i Tuchola, prosto do hali widowiskowo-sportowej Ośrodka Sportu i Rekreacji w Tucholi, gdzie od dwunastu lat usytuowana jest meta 15 kilometrowego Biegu św. Huberta.

Po ubiegłorocznym wirtualnym bieganiu w ostatnią sobotę mogliśmy ponownie w tradycyjny już sposób ugościć biegaczy i miłośników Nordic Walking. Ten bardzo mocno wpisany w tradycję leśno-myśliwską bieg, przyciągnął do Tucholi ponad dwustu uczestników, co na warunki trwającej pandemii okazało się być dużym organizacyjnym sukcesem.

Radość i podziękowania od biegaczy są zawsze największą nagrodą dla każdego organizatora. Zawodnicy nie szczędzili życzliwości i słów wsparcia. Za wszystkie te odruchy życzliwości bardzo, bardzo dziękujemy. Cudowna atmosfera zawodów udowodniła, że wszyscy bardzo już stęsknili się za „normalnymi” zawodami w których rywalizować można bark w bark. Jesteśmy pełni nadziei, że tak już pozostanie na zawsze. Dziękujemy z całego serca wszystkim uczestnikom, sponsorom, partnerom i przyjaciołom Biegu św. Huberta, za okazaną pomoc i wsparcie.

Do zobaczenia w przyszłym roku,

Darz Bór

Darek Siciński

Sobotnią rywalizację wygrali:

XII Bieg św. Huberta:

Open kobiety,